GriendGeluk

Mandenvlechten met wilgenteen is een van de oudste ambachten ter wereld. En hoewel het bijna uitgestorven is, blijft het een unieke vorm van handwerk die door geen enkele machine kan worden vervangen. Elke mand die je ziet – ja, zelfs die uit woonwinkels – is met de hand gevlochten. En eerlijk gezegd hoop ik dat dit altijd zo blijft.

Het leren vlechten is een kunst op zich. Boeken of YouTube-video’s kunnen je een stukje op weg helpen, maar het is nog niet zo simpel om het in je uppie goed te leren. Het ambacht wordt dus nog steeds in de praktijk doorgegeven. En juist dat maakt het zo bijzonder.
Het vlechten dwingt je om in het moment te zijn. Het proces – van het oogsten van de tenen tot het maken van een mand – heeft iets rustgevends, bijna therapeutisch. De wilg heeft geen haast, en misschien zouden wij dat ook wat minder moeten hebben.

Wilgen zijn niet alleen mooi om te zien, maar ook van groot belang voor de natuur. Ze worden lokaal in grienden geteeld, bestaan in veel verschillende prachtige kleuren, ze reinigen de grond en zijn goed voor de biodiversiteit. Na de oogst vormen ze de basis voor manden, sculpturen of schuttingen. Wanneer hun dienst aan ons erop zit, geven we ze weer eerlijk terug aan de Hollandse bodem. Een duurzamer materiaal is bijna niet te vinden.

Sinds ik met mandenvlechten begon, is mijn fascinatie voor de wilg alleen maar gegroeid. Wat begon als een hobby bleek een ware passie, boeiender dan ik ooit had verwacht. En eerlijk? Het wordt ook weer een beetje hip.

Met mijn kleine hobby-griend, mijn vlechtwerk en mijn blog wil ik de liefde voor dit prachtige ambacht delen. Samen kunnen we ervoor zorgen dat dit stukje Immateriële Erfgoed niet verloren gaat.
Want de wilg en het vlechten maken deel uit van onze geschiedenis en onze cultuur.